Systemy suchej zabudowy

Oferujemy Państwu usługę polegającą na ociepleniu poddasza. Posiadamy odpowiednie doświadczenie, które pozwala nam wyeliminować mostki liniowe. Wiemy na co dokładnie zwrócić uwagę żeby zminimalizować straty ciepła w takich miejscach jak zabudowa okna połaciowego, murłaty i inne trudne miejsca. Oczywiście nie poprzestajemy tylko na ociepleniu poddasza ale chętnie pomożemy w dalszych pracach czyli wykonamy paroizolację, regipsy a na koniec pomalujemy.

Do ocieplenia poddasza najczęściej stosujemy wełnę mineralną. Ma ona znakomity współczynnik λ (lambda) od 0,033W/(m·K), dzięki temu uzyskujemy optymalne ocieplenie. Przy takich parametrach i grubości 25cm otrzymujemy ciepłe poddasze.
Ważnym atutem wełny jest wysoka paroprzepuszczalność oraz niepalność.
Wełna mineralna szklana jak i skalna ma bardzo dobre właściwości izolacyjne. Wełna mineralna szklana jest prosta w układaniu i przy z łatwością można nią docieplić trudnodostępne miejsca. Inna zaletą wełny szklanej jest stosunkowo nie duża waga. Wełna skalna wytrzymuje  temperaturę ok 1000°C a wełna szklana ok 650°C.
Wełny w arkuszach (sztywne) są bardzo dobrym rozwiązaniem do prostych poddaszy . W przypadkach poddaszy o bardziej skomplikowanym kształcie łatwiej docieplić trudne miejsca wełną z rolki (miękką).
Druga warstwa pozwala też docieplić krokwie, które powodują powstawanie mostków termicznych. Nastepną zaletą drugiej warstwy jest osłona konstrukcji drewnianych w przypadku pożaru.

Ważne porady i wskazówki podczas układania izolacji z wełny:

1. Dobór grubości wełny.
   Aby uzyskać optymalne ocieplenie poddasza grubość wełny powinna wynosić minimum 25cm. Na grubość tą składają się dwie warstwy. Jeżeli folia wstępnego krycia nie jest wysokoparoprzepuszczalna to pierwsza warstwa między krokwiami powinna być o ok 3cm mniejsza niż wysokość belek. Powinniśmy jednak pamiętać żeby niewypychać membramy dachowej. Szerokość wełny powinna być większa o 2cm niż odległość między krokwiami. Zapewnia nam to, że przestrzeń między belkami będzie dobrze wypełniona. Druga warstwa powinna mieć taką grubość żeby po dodaniu do pierwszej powstała 25 centymetrowa izolacja. Warstwa ta układana jest w poprzek krokwi.

2. Wąskie szczeliny pomiędzy belkami.
   Często zdaża się, że dwie krokwie zamontowane są zbyt blisko siebie. Są to miejsca często lekceważone przez innych wykonawców. Stanowi to poważny błąd. Przez kilkumilimetrową szczelinę potrafi powstać tzw. liniowy mostek termiczny. W miarę możliwoś wciarto uszczelnić takie miejsca wełną lub pianką poliuretanową.

3. Ocieplenie przy murłacie.
   Pomimo że jest to proste zadanie, łatwo pepełnić błąd. Najważniejsze jest połączenie ocieplenia poddasza z ociepleniem elewacji. Zazwyczaj wełna układana jest tylko do murłaty, a powinna dojść aż do styropianu lub wełny na elewacji.

4. Docieplenie okna połaciowego.
   Jest to prawdopodobnie najtrudniejszy etap przy docieplaniu poddasza. Wymagana jest bardzo szczególna dokładność. Warto wtedy zastosowaćs specjalne folie termoizolacyjne. Folia ta zapewni uzyskanie odpowiedniego docieplenia przy bardzo małej grubości.

Kolejnym etapem po ociepleniu poddasza i ułożeniu paroizolacji jest zabudowa z płyt gipsowo-kartonowych. Niedoświadczonemu wykonawcy może to sprawić sporo problemów bo wymaga nie tylko staranności ale też podstaw geometrii oraz znajomości zasad obowiązujących przy konstrukcjach z płyt G-K. Pierwszym krokiem jest naniesienie odpowiednich lini, poziomów, kątów itp. Szczególnie ważne jest sprawdzenie kąta pochylenia okien połaciowych oraz kąta nachylenia dachu. Najważniejszą krawędzią jest połączenie ścianki kolankowej ze skosem. Jeśli wyznaczymy już tę linię możemy nanieść pod odpowiednim kątem linie wyznaczające skos naszych płaszczyzn. Przy tego typu zabudowie warto także skorzystać z pomocy fachowca.

Kilka zasad, które obowiązują przy zabudowie poddasza:

1. Rozstaw profili CD60.
   Większość producentów (KNAUF, RIGIPS, LAFARGE, NIDA) zalecają rozstaw profili CD60 tzw. głównych co 50cm. Należy jednak zwrócić uwagę, że ten rozstaw dotyczy profili o grubości blachy 0,6mm. Inwestorzy nieświadomie często kupują profile o grubości blachy 0,5mm. Niestety podczas zakupu często elementem, który decyduje o wyborze profili jest cena. Zazwyczaj informacja o grubości blachy z jakiej wykonany jest profil jest ukryta. Dlatego przyjmuje się rozstaw profili 40cm.
   Rozstaw ten pomaga także w ułożeniu drugiej warstwy termoizolacji. Rolka wełny zazwyczaj ma 20cm szerokości czyli przy rozstawie 40cm wychodzą nam 3 paski.

   Ciekawostka: W żargonie budowlanym profil CD60 nazywany jest cedekiem.

2. Mocowanie profili CD60.
   Do mocowania profili CD60 są dwa podstawowe wieszaki bezpośrednie ES i KOTWOWE (tzw. grzybki) Dopełnieniem są wieszaki ze sprężyną (wieszane na drutach) oraz różnego rodzaju łączniki wzdłużne, poprzeczne i krzyżowe.

W pomieszczeniu panuje średnia wilgotość powietrza na poziomie 50-70%. Wiadome, że w łazience wilgotność powietrza będzie większa.
Poprzez różnicę temperatur wewnątrz budynku i na zewnątrz dochodzi do skroplenia się pary wodnej (kondensacja pary wodnej). Jest to niebezpieczne zjawisko dla izolacji z wełny ponieważ w wyniku zawilgocenie wełny może dojść do przemarzania ściany, powstania pleśni i w rezultacie zniszczenia izolacji oraz zabudowy. W niektórych przypadkach prowadzi to do zniszczenia elementów konstrukyjnych dachu.
Głównym zadaniem paroizolacja jest powstrzymanie pary wodnej powstającej wewnątrz budynku przed przedostaniem się do termoizolacji. Folia paroizolacyjna nazywana jest też folią paroszczelną jednak nie jest to prawidłowe określenie. Paroizolacja nie zatrzymuje całkowicie pary wodnej ale tworzy jej barierę. Na dobę przez m² folii może przeniknąć ok. 0,5g pary wodnej.
Głownie stosowane są folie paroizolacyjne z tworzyw sztucznych a także folie pokryte warstwą aluminium.
Kolejną funkcją folii paroizolacyjnych jest uniemożliwienie wywiewania ciepłego powietrza z budynku.

Szczególnie ważne jest żeby wszystkie połączenia foli były sklejone. Niestety wykonawcy bardzo często twierdzą, że ułożenie na tzw. zakładkę wystarczy. Oczywiście zakładka jest potrzebna ale w dodatku kleimy łączenia taśmą. Jeżeli folię układamy pasami poziomymi to prace rozpoczynamy od góry i schodzimy do ścianki kolankowej. Najwygodniej mocować folię taśmą dwustronną.

W przypadku zastosowania membramy wysokoparoprzepuszczalnej i wentylacji mechanicznej w domu w pomieszczeniach suchych niezastosowanie paroizolacji nie prowadzi do dużych konsekwencji. Pomimo to nie należy oszczędzać paru złotych i traktować paroizolację jako konieczność w każdym przypadku.

Jeżeli nie mamy szczególnych wymagań co do gładkości ścian szpachlowanie to bardzo prosta praca . Nakładanie gładzi można zaliczyć do całkiem przyjemnej pracy, jednak szlifowanie jest mniej lubianą pracą u większości szpachlarzy. Można sobie pomóc tzw. żyrafą, którą podłączamy do odkurzacza ale niestety nie unikniemy kurzu w 100%.
Jeżeli nasze wymagania wobec ścian i sufitów są wieksze warto zlecić to zadanie specjaliście. Szpachlarz z pewnością doradzi jaką gładź zastosować żeby osiągnąć wymarzony rezultat. Szpachle między sobą różnią się głownie grubością ziarna. Są gładzie w workach czyli sypkie oraz gotowe. Gładzie gotowe z pewnością ułatwiają pracę i umożliwiają uzyskanie bardzo gładkich powierzchni. Jest to bardzo uproszczony podział. Są gładzie gipsowe, akrylowe, polimerowe ale również wapienne czy cementowe. Fachowy wykonawca też będzie wiedział jakich narzędzi użyć i jakiej grubości papier zastosować do wybranej gładzi.
Dziś mamy do dyspozycji agregaty do gładzi, które znacznie przyspieszają szpachlowanie a doświadczony szpachlarz uzyskuje lepsze efekty niż przy szpachlowaniu ręcznym. Podstawowym elementem wpływającym na więszką jakość szpachlowania jest możliwość nałożenia jednolitej gładzi na całą powierzchnie. Przy ręcznym nakładaniu gładzi wykonawca nie jest w stanie nałożyć gładzi na dużą powierzchnię tak żeby świeża gładź nie nachodziła na już wysychającą część. W takim miejscu często występują zgrubienie, które przy odpowiednim oświetleniu stają się widoczne. Nałożenie gładzi agregatem na ścianę lub sufit o powierzchni 20m2 zajmuje ok 3min. Po nałożeniu gładzi powierzchnia zostaje wygładzona przy pomocy tzw. lizaków czy piór. Niektóre pióra do szpachli mają 100cm długości. Dzięki takim piórom można szybko i dokładnie wygładzić powierzchnię. Oczywiście takie lizaki pozwalają też w niektórych przypadkach wyrównać płaszczyznę.

Malowanie sufitów czy malowanie ścian  to bardzo przyjemna praca w trakcie której bardzo szybko widać efekt pracy. Farby, dostępne na rynku mają bardzo dobre właściwości kryjące dzięki czemu łatwo zmienić kolor i już po nałożeniu pierwszej warstwy uzyskujemy zadowalający efekt dekoracyjny. Należy jednak pamiętać, że jeśli chcemy by powłoka była odporna na szorowanie wymagane są przeważnie dwie warstwty (oczywiście musi być odpowiednia farba).